Οι γύρεις που έχουν τη μεγαλύτερη αλλεργιογονική σημασία μεταφέρονται με τον αέρα σε μεγάλες αποστάσεις, με αποτέλεσμα την αδύνατη αποφυγή αυτών. Γενικά, συνιστάται η παραμονή στο σπίτι τις ημέρες με έντονο άνεμο, το ντους πριν το νυχτερινό ύπνο, η διατήρηση κλειστών παράθυρων, τα ταξίδια σε προνομιούχες περιοχές με χαμηλό αεροαλλεργιογονικό φορτίο κατά την περίοδο της μέγιστης γυρεοφορίας.

Παγκοσμίως, τα κυριότερα ενδοοικιακά αλλεργιογόνα παράγονται από διαφορετικά είδη των ακάρεων της οικιακής σκόνης (HDM). Η ανάπτυξη και η αναπαραγωγή των ακάρεων διευκολύνεται από τη μόνωση των μοντέρνων σπιτιών, τις υψηλότερες θερμοκρασίες και την ιδιαίτερα υψηλή ενδοοικιακή υγρασία. Τα χαλιά και οι μοκέτες από τοίχο – σε τοίχο συμβάλλουν στην υψηλότερη έκθεση στα ακάρεα. Η έκθεση στα ακάρεα είναι ιδιαίτερα υψηλή κατά τη διάρκεια της νύχτας, αφού τα στρώματα είναι η μεγαλύτερη πηγή τους. Ο συχνός καθαρισμός με ηλεκτρική σκούπα και τα ακαρεοκτόνα έχουν καταδειχθεί ως ανεπαρκή. Μόνο τα ειδικά αντιαλλεργικά καλύμματα του στρώματος και των μαξιλαριών φαίνεται ότι παρέχουν σημαντική προστασία. Επιτρέπουν την ανταλλαγή της υγρασίας, αλλά όχι τη μεταφορά των αλλεργιογόνων, παρεμποδίζοντας αποτελεσματικά την επαφή του ανθρώπινου σώματος με τα ακάρεα που βρίσκονται μέσα στα στρώματα ή τα μαξιλάρια. Στα μονοευαισθητοποιημένα αλλεργικά παιδιά αυτά τα καλύμματα όχι μόνο μειώνουν την αλλεργιογονική έκθεση, αλλά και τη βρογχική υπεραπαντητικότητα. Πρόσφατα συστήματα γραμμικής ροής αέρα (laminar airflow systems) σε συνδυασμό με φίλτρα αλλεργιογόνων δίνουν θεαματικά αποτελέσματα.

Ο περιορισμός των μυκήτων και των αλλεργιογόνων τους συσχετίζεται άμεσα με την ενδοοικιακή υγρασία. Η αποφυγή των αλλεργιογόνων των κατοικίδιων ζώων είναι μια εξαιρετικά δύσκολη υπόθεση.  Η έκθεση σε αλλεργιογόνα ζώων γίνεται και στις παιδικές χαρές, στα σχολεία και κοινόχρηστους χώρους. Τα αερομεταφερόμενα αλλεργιογόνα από τα κατοικίδια ζώα εξακολουθούν να βρίσκονται στον ενδοοικιακό χώρο αρκετούς μήνες μετά την απομάκρυνση των ζώων από το σπίτι. στο σοβαρό, αλλεργικό, μη-ελεγχόμενο άσθμα.

• Αποφύγετε τα γουνοφόρα ζώα (γάτες, σκύλους, guinea pigs, κ.α.)
• Μειώστε την ενδοοικιακή υγρασία
• Βελτιώστε τον αερισμό
• Χρησιμοποιήστε αντιαλλεργικά καλύμματα στα στρώματα, στα μαξιλάρια και στα παπλώματα
• Αποφύγετε τα «από τοίχο σε τοίχο» χαλιά και μοκέτες
• Χρησιμοποιήστε συστήματα γραμμικής ροής αέρα (laminar airflow system)

Το βρεφικό έκζεμα και η τροφική αλλεργία είναι συνήθως τα «πρώτα βήματα» στην αλλεργική πορεία, ακολουθούμενα στην πορεία από αναπνευστικές αλλεργίες, π.χ. αλλεργική ρινίτιδα και άσθμα. Για πολλά χρόνια προτεινόταν η αποφυγή των «αλλεργιογονικών τροφών» κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, του θηλασμού ή/και τη βρεφική ηλικία, ώστε να αποφευχθεί η ανάπτυξη της τροφικής αλλεργίας και πιθανά και άλλων αλλεργικών νοσημάτων. Αυτή η πρόταση στηριζόταν στην υπόθεση ότι η αλλεργική ευαισθητοποίηση συμβαίνει στο γαστρεντερικό σύστημα, και ότι δεν θα μπορούσε να συμβεί επί απουσίας γαστρεντερικής έκθεσης στις αντίστοιχες τροφές. Ωστόσο, όλες αυτές οι οδηγίες δεν έχουν καταφέρει να περιορίσουν τις τροφικές αλλεργίες ή οποιαδήποτε άλλη μορφή αλλεργίας, σύμφωνα με τις τελευταίες μελέτες.

• Η αποφυγή των τροφικών αλλεργιογόνων στην εγκυμοσύνη, το θηλασμό και τη βρεφική ηλικία έχει αποτύχει να εμποδίσει την ανάπτυξη των αλλεργικών νόσων.
• Η βρώση τροφικών αλλεργιογόνων είναι απαραίτητη για να δημιουργηθεί ανοσολογική απάντηση και επίτευξη ανοσολογικής ανοχής.

ΠΡΟΣΟΧΗ! ΟΧΙ βρώση της τροφής που σας προκαλεί αλλεργία, χωρίς την επίσημη οδηγία του Αλλεργιολόγου σας!

• Η μόνη σύγχρονη, επίσημη οδηγία για την πρόληψη αλλεργικής νόσου είναι ο αποκλειστικός θηλασμός τουλάχιστον για 4 έως 6 μήνες. Αν ο θηλασμός είναι ανέφικτος ή ανεπαρκής προτείνονται υποαλλεργικά γάλατα για τα βρέφη υψηλού κινδύνου.
• Υπάρχουν αποδεικτικά στοιχεία που συνάδουν με την υπόθεση της ευαισθητοποίησης στις τροφές μέσω της επαφής τους με το δέρμα.
• Η επαγωγή της από του στόματος ανοχής (oral tolerance induction) ή η βελτίωση της λειτουργίας του δερματικού φραγμού μπορεί να εμποδίσει την ανάπτυξη τροφικής αλλεργίας και άλλων αλλεργικών νόσων.
• Πρόσφατες μελέτες καταδεικνύουν ότι η αυξημένη ποικιλομορφία των τροφών τον πρώτο χρόνο της ζωής, ίσως, έχει προστατευτικό αποτέλεσμα στο άσθμα, στην τροφική αλλεργία και στην τροφική ευαισθητοποίηση. .Επιπλέον, η πρώιμη κατανάλωση φιστικιών στη βρεφική ηλικία συσχετίζεται με χαμηλό επιπολασμό αλλεργίας στα φιστίκια. Τυχαιοποιημένες ελεγχόμενες μελέτες που ερευνούν την επίπτωση της πρώιμης εισαγωγής αλλεργιογονικών τροφών στην τροφική αλλεργία και σε άλλες αλλεργικές νόσους είναι σε εξέλιξη.

• Το κάπνισμα είναι ένας σοβαρότατος παράγοντας κινδύνου για την εμφάνιση αλλεργιών σε οποιαδήποτε ηλικία, ιδιαίτερα στην εγκυμοσύνη και στην παιδική ηλικία (περιβάλλον καπνού).
• Ο μητρικός θηλασμός συνιστάται, τουλάχιστον, για 6 μήνες.
• Υπάρχουν λίγα αποδεικτικά στοιχεία ότι η αποφυγή των αλλεργιογονικών τροφών ή η καθυστέρηση στην εισαγωγή των συμπληρωματικών στερεών τροφών μειώνει τον κίνδυνο αλλεργίας.
• Μελέτες σε εξέλιξη διερευνούν το ρόλο των συμπληρωμάτων προβιοτικών και πρεβιοτικών και των ανοσοτροποποιητικών διαιτητικών θρεπτικών συστατικών (π.χ. τα πολυακόρεστα λιπαρά οξέα, τα αντιοξειδωτικά, το φυλλικό οξύ, τη βιταμίνη D) στην πρόληψη των αλλεργιών.

Η πρώιμη έκθεση στους ρυπαντές της ατμόσφαιρας έχει μακροχρόνιες σοβαρές επιπτώσεις στην υγεία μας.

Οι αλλεργικές νόσοι προσβάλλουν πάνω από το 30% του παγκόσμιου πληθυσμού, με ποικίλη σοβαρότητα, ανάλογα με την αλλεργιογονική έκθεση και το βαθμό της υπερευαισθησίας. Μια πληθώρα φαρμάκων χρησιμοποιούνται για τη συμπτωματική (όχι αιτιολογική) θεραπεία των αλλεργιών. Γενικά η θεραπεία εστιάζεται στο πρωτεύον σύμπτωμα ή συμπτώματα και στη σοβαρότητά τους. Συνήθως οι ειδικοί αναστολείς μεσολαβητών, πχ τα αντιισταμινικά προσφέρουν ταχεία, αλλά παροδική, ανακούφιση και είναι λιγότερο αποτελεσματικά για τα χρόνια συμπτώματα, όπως η συμφόρηση ή το οίδημα. Η ποικιλομορφία των αλλεργικών νόσων, οι φαινότυποί τους και οι πολλαπλές θεραπευτικές όψεις σταδιοποιούν τις θεραπείες σε διάφορα επίπεδα. Δεδομένου ότι η αλλεργία είναι πολυσυστηματική, πολυπρόσωπη και εξελικτική νόσος, πρέπει να τονίσουμε ότι η συμπτωματική θεραπεία δεν τροποποιεί την μακροχρόνια έκβαση της αλλεργίας, εκτός περιορισμένων εξαιρέσεων. Η μόνη πραγματική θεραπευτική παρέμβαση είναι η Ειδική Ανοσοθεραπεία (Allergen Immunotherapy)- κοινώς τα «αντιαλλεργικά εμβόλια»- τα οποία τροποποιούν την ανοσολογική αντίδραση και τη μακροχρόνια εξέλιξη της αλλεργίας. Γενικά η αντιαλλεργική θεραπεία είναι αυστηρά εξατομικευμένη και χρονικά τροποποιείται ανάλογα με τα συμπτώματα και τη σοβαρότητά τους.

ΧΑΠΙΑ, ΣΙΡΟΠΙΑ (ΛΗΨΗ ΑΠΟ ΤΟ ΣΤΟΜΑ – per os)

Τα αντιισταμινικά 2^ης γενιάς είναι πιο εκλεκτικά από τα αντιισταμινικά 1^ης γενιάς, έχουν πολύ μικρή συγκέντρωση στο κεντρικό νευρικό σύστημα (ΚΝΣ), μικρότερο κίνδυνο ανεπιθύμητων αντιδράσεων. Συγκρινόμενα με της 1^ης γενιάς, τα αντιισταμινικά της 2^ης γενιάς έχουν μικρότερη αντιχολινεργική δράση και μικρότερη επίδραση στις αδενικές εκκρίσεις.

ΤΟΠΙΚΑ ΣΚΕΥΑΣΜΑΤΑ

Τα ενδορρινικά ή οφθαλμικά αντιισταμινικά άμεσα είναι πιο αποτελεσματικά από τα ληφθέντα per os. Στα πλεονεκτήματά τους περιλαμβάνονται η ταχύτερη έναρξη δράσης, η ανακούφιση και η μερική βελτίωση της συμφόρησης και της φλεγμονής. Η αλλεργική επιπεφυκίτιδα βελτιώνεται μερικώς και από τα ενδορρινικά αντιισταμινικά. Η μη-αλλεργική ρινίτιδα δεν απαντά στα «από του στόματος» χορηγούμενα αντιισταμινικά, ενώ βελτιώνεται με την ενδορρινική αντιισταμινική αγωγή λόγω της δράσης της στη συμφόρηση. Τα σύγχρονα ενδορρινικά αντιισταμινικά δεν προκαλούν καταστολή.  

ΤΟΠΙΚΑ

Τα ενδορρινικά κορτικοστεροειδή είναι η μοναδική πιο αποτελεσματική θεραπεία για την διαλείπουσα και επιμένουσα αλλεργική ρινίτιδα. Η καθυστέρηση στην έναρξη δράσης κάνει τη θεραπεία λιγότερο ελκυστική και δημοφιλή στις οξείες ή διαλείπουσες ρινίτιδες. Τα αποτελέσματα είναι καλύτερα εμφανή κατά την τακτική εφαρμογή. Οι τοπικές ανεπιθύμητες δράσεις είναι η ρινική ξηρότητα, ο ερεθισμός και η ρινορραγία (αιμορραγία από τη μύτη). Εξαιρετικά σπάνια αναφέρεται διάτρηση του διαφράγματος. Η συστηματική απορρόφηση των ενδορρινικών κορτικοστεροειδών είναι εξαιρετικά χαμηλή. Τα οφθαλμικά τοπικά στεροειδή είναι, επίσης, πολύ αποτελεσματικά, αλλά οι παρενέργειες είναι σημαντικές, π.χ. έξαρση ιογενούς λοίμωξης των οφθαλμών – κυρίως ερπητικής κερατίτιδας, αύξηση της ενδοφθαλμικής πίεσης και σχηματισμός καταρράκτη. Τα εισπνεόμενα κορτικοστεροειδή αποτελούν τη θεμελιώδη θεραπεία ελέγχου του άσθματος και προτείνονται ως πρώτη-γραμμή θεραπείας. Η χορήγησή του πρέπει να είναι τακτική (συστηματική) και όχι διαλείπουσα. Οι τοπικές παρενέργειες περιλαμβάνουν την στοματική καντιντίαση (μυκητίαση)  και το φαρυγγο-λαρυγγικό ερεθισμό. Υπάρχει σχετικά μικρός βαθμός συστηματικής απορρόφησης  με κίνδυνο ανεπιθύμητων αντιδράσεων όπως επιβράδυνση ανάπτυξης, απώλεια οστίτη ιστού ή οστεοπόρωση, αυξημένη δερματική ευθραυστότητα και καταστολή των επινεφριδίων. Η τοπική εφαρμογή των κορτικοστεροειδών στο δέρμα προτείνεται ως θεραπεία 2^ης γραμμής για το ατοπικό έκζεμα ή την αλλεργική δερματίτιδα εξ επαφής. Πάντα πρέπει να επιλέγεται το κορτικοστεροειδές χαμηλότερης έντασης που μπορεί να ελέγχει τα συμπτώματα. Ο κίνδυνος ατροφίας του δέρματος είναι υπαρκτός ακόμα και με τα σκευάσματα χαμηλής ισχύος. Η δερματική ατροφία, οι τελαγγειεκτασίες και οι ραβδώσεις πολύ σπάνια μπορούν να εμφανιστούν από τη 2^η ή 3^η ημέρα θεραπείας, εμφανίζονται όμως συχνότερα αν εφαρμόζεται κλειστή περίδεση, αν χρησιμοποιείται ισχυρό κορτικοστεροειδές ή ακόμα και ήπιο σε ήδη εύθραυστο δέρμα  ή παρατείνεται η αγωγή του. Ο κίνδυνος των κορτικοστεροειδών συσχετίζεται με την ισχύ τους, τη διάρκεια χρήσης, τη θέση εφαρμογής και τη φύση του δερματικού προβλήματος.

ΣΥΣΤΗΜΑΤΙΚΑ

Τα κορτικοστεροειδή που λαμβάνονται από το στόμα ή παρεντερικά είναι εξαιρετικά αποτελεσματικά για όλα τα συμπτώματα των αλλεργικών νόσων. Είναι προτιμότερη η θεραπεία με το τοπικά κορτικοειδή σκευάσματα, ενώ η συστηματική οδός επιλέγεται για τα σοβαρά μη-ελεγχόμενα συμπτώματα. Δυνητικά τα συστηματικά κορτικοστεροειδή έχουν σοβαρές παρενέργειες όπως διαταραχές του ύπνου, μεταβολές στο συναίσθημα, αύξηση της όρεξης, δυσανεξία της γλυκόζης, άσηπτη οστική νέκρωση, επιταχυνόμενη οστική απώλεια, αύξηση της κεντρικής εναπόθεσης σωματικού λίπους και μείωση της μυϊκής ισχύος.  Με βάση τα προαναφερόμενα είναι προφανές ότι τα συστηματικά κορτικοστεροειδή πρέπει να χορηγούνται για μικρό χρονικό διάστημα.

Οι χρωμόνες (Sodium cromolyn) είναι διαθέσιμες για τοπική θεραπεία της αλλεργικής ρινίτιδας, της επιπεφυκίτιδας και του άσθματος. Περιορισμένο όφελος για την τροφική αλλεργία και τη γαστρεντερική μαστοκυττάρωση (mastocytosis). Η δράση της συνίσταται στην αναστολή της ροής του ασβεστίου στα σιτευτικά κύτταρα και στα βασεόφιλα. Προλαμβάνουν, κυρίως, την έκκληση των συμπτωμάτων, παρά την ανακούφιση από την ήδη ενεργό νόσο. Συνιστώνται να λαμβάνονται καθημερινά πριν αλλά και κατά την επαφή με το επιβλαβές αλλεργιογόνο. Οι χρωμόνες έχουν άριστο προφίλ ασφάλειας, χωρίς γνωστές ανεπιθύμητες αντιδράσεις. Μειονέκτημά τους η συχνότητα των ημερήσιων δόσεων και η μέτρια αποτελεσματικότητά τους.

Οι αναστολείς των λευκοτριενών βελτιώνουν τα συμπτώματα της αλλεργικής ρινίτιδας και του άσθματος. Είναι λιγότερο αποτελεσματικοί στον έλεγχο του κνησμού και του φταρνίσματος συγκρινόμενοι με τα αντιισταμινικά, αλλά περισσότερο αποτελεσματικοί στη ρινική συμφόρηση και στο βήχα. Αποτελούν σημαντική θεραπευτική παρέμβαση της αλλεργικής ρινίτιδας και του άσθματος. Αναφέρεται η χρήση τους και σε περιπτώσεις χρόνιας κνίδωσης και ανθεκτικού γενικευμένου κνησμού.

Το ipratroprium bromide ενδορρινικά ανακουφίζει από τη ρινόρροια, αλλά δεν έχει κανένα αποτέλεσμα στα άλλα συμπτώματα.

Πρόσφατα τα εισπνεόμενα μακράς δράσης αντιχολινεργικά (tiotropium – SPIRIVA) χορηγούνται ως πρόσθετη ρυθμιστική θεραπεία για το μέτριο/σοβαρό άσθμα και παρέχουν παρόμοια αποτελεσματικότητα με τους μακράς-δράσης β2-διεγέρτες (LABAs). Δεν υπάρχουν αποδεδειγμένες, σημαντικές, συστηματικές ανεπιθύμητες ενέργειες – μόνο ερωτήματα για πιθανή αύξηση της καρδιοαγγειακής και εγκεφαλοαγγειακής νόσου. Αυτή η ανησυχία δεν έχει επιβεβαιωθεί στις μεγάλες μελέτες της εισπνεόμενης αντιχολινεργικής θεραπείας για COPD.

Τα βραχείας-δράσης β2-συμπαθητικομιμητικά χρησιμοποιούνται ως ανακουφιστικά φάρμακα για το άσθμα, ενώ τα μακράς-δράσης LABAs συνιστώνται ως πρόσθετη ρυθμιστική θεραπεία στο μη-ρυθμισμένο άσθμα, όταν τα εισπνεόμενα κορτικοστεροειδή είναι ανεπαρκή μόνα τους. Τα LABAs αντενδείκνυνται ως μονοθεραπεία για τον έλεγχο του άσθματος, λόγω του κινδύνου αυξημένης θνητότητας και συσχέτισής τους με τις σοβαρές ανεπιθύμητες αντιδράσεις.

Πολυάριθμοι φαρμακολογικοί παράγοντες έχουν δοκιμαστεί τοπικά και συστηματικά για τις αλλεργικές νόσους με ποικίλα αποτελέσματα. Οι περισσότεροι από αυτούς στοχοποιούν ειδικούς φλεγμονώδεις μεσολαβητές ή οδούς. Οι οδηγίες χρήσης τους ποικίλουν σε διάφορες χώρες και περιοχές. Υπάρχει υποκειμενικότητα στην κλινική εκτίμηση αυτών των ειδικών θεραπειών, που αποτελούν και επιλογές διαφορετικών πληθυσμών.

• H ανοσοσφαιρίνη Ε (IgE), που παίζει ένα σημαντικό ρόλο στην παθοφυσιολογία των αλλεργιών και των IgE-μεσολαβούμενων αλλεργικών αντιδράσεων, μπορεί να παρεμποδιστεί από εκλεκτικά αντισώματα που στρέφονται εναντίον της, τη δεσμεύουν και την εξουδετερώνουν στην κυκλοφορία.
• Τα anti-IgE αντισώματα εμποδίζουν την IgE να αλληλεπιδρά με τους υψηλής και χαμηλής συγγένειας IgE υποδοχείς των σιτευτικών κυττάρων, των βασεοφίλων, των Β κυττάρων και ορισμένων αντιγονοπαρουσιαστικών κυττάρων.
• Τα θεραπευτικά anti-IgE αντισώματα δεν είναι αναφυλακτογόνα.
• Το Omalizumab συνιστάται για τη θεραπεία του μέτριου-σοβαρού αλλεργικού άσθματος, που σημαντικά μειώνει τις εξάρσεις και τη χρήση των κορτικοστεροειδών και βελτιώνει την ποιότητα ζωής των ασθενών.
• Πρόσφατα, το Omalizumab συνιστάται για τους ασθενείς με χρόνια ιδιοπαθή κνίδωση/χρόνια αυτόματη κνίδωση, που παραμένουν συμπτωματικοί παρά τη θεραπεία με Η1 αντιισταμινικά.
• Άλλες εφαρμογές των anti-IgE αντισωμάτων ίσως περιλαμβάνουν την ατοπική δερματίτιδα, την τροφική αλλεργία, τη συμπληρωματική δράση στην αλλεργιογονική ανοσοθεραπεία και στην αλλεργική ρινίτιδα – ρινικούς πολύποδες.

Οι βιολογικοί παράγοντες στοχεύουν ένα εκλεκτικό μόριο που προκαλεί νόσο.

• Στις κλινικές μελέτες των αλλεργικών νόσων έχουν αξιολογηθεί διάφοροι βιολογικοί παράγοντες, όπως οι αναστέλλοντες τις interleukin (IL)-4, IL-5, IL-9, IL-13 και ανοσοσφαιρίνη-Ε.
• Οι περισσότεροι, από αυτούς τους παράγοντες, βρίσκονται ακόμα στο ερευνητικό στάδιο.
• Αφορούν ασθενείς με αλλεργικό άσθμα, αλλεργική ρινίτιδα, τροφική αλλεργία, κνίδωση, ατοπικό έκζεμα και ηωσινοφιλικές νόσους.
• Αναμένεται αντικατάσταση ή μείωση της παρούσας μη-ειδικής φαρμακοθεραπείας των αλλεργιών μετά την είσοδο των βιολογικών παραγόντων στα θεραπευτικά πρωτόκολλα.
• Η έρευνα για την καλύτερη κατανόηση των ενδοτύπων των νόσων, η ταυτοποίηση νέων βιοδεικτών και η ανακάλυψη νέων βιολογικών παραγόντων αναπτύσσονται παράλληλα.

• Ένας μεγάλος αριθμός Blockbuster βιοθεραπευτικών μορίων για τις αλλεργικές νόσους και το άσθμα θα είναι διαθέσιμα τα αμέσως επόμενα χρόνια.
• Η θεραπεία για τις αλλεργίες και το άσθμα θα αλλάξει δραματικά μέσα στην επόμενη δεκαετία. Το μεγαλύτερο ποσοστό ασθενών θα χρησιμοποιεί κλασσικές φαρμακοθεραπείες (generics or branded drugs), ενώ ένα μικρότερο ποσοστό θα χρειάζεται βιολογικές θεραπείες (branded or biosimilars).
• Υπάρχει η ανάγκη προσαρμογής του κόστους της θεραπείας στις χαμηλού-εισοδήματος οικονομίες.
• Τα Biosimilars προσφέρουν μια καλή ευκαιρία μείωσης του κόστους των βιολογικών θεραπειών.

• Η ειδική αλλεργιογονική ανοσοθεραπεία (allergen immunotherapy – ΑΙΤ) προάγει την ειδική ανοσολογική ανοχή προς το συγκεκριμένο αλλεργιογόνο.
• Σε αντίθεση με τη συμβατική φαρμακοθεραπεία, τα αποτελέσματα της AIT παραμένουν και μετά την ολοκλήρωσή της.
• Η ΑΙΤ παρεμποδίζει την ευαισθητοποίηση σε νέα αλλεργιογόνα.
• Η ΑΙΤ εμποδίζει την εξέλιξη της αλλεργικής ρινίτιδας σε άσθμα και την περαιτέρω εξέλιξη αυτού του ίδιου του άσθματος.
• Η ΑΙΤ βελτιώνει τα συμπτώματα, μειώνει την ανάγκη χρήσης φαρμάκων, βελτιώνει την ποιότητα ζωής και είναι οικονομικά αποδοτικότερη συγκρινόμενη με την κλασσική συνήθη φαρμακοθεραπεία (άμεσα και μακροπρόθεσμα).
• Οι δύο δημοφιλέστερες οδοί ανοσοθεραπείας είναι η ενέσιμη υποδόρια (SCIT) και η υπογλώσσια (SLIT), με συγκρίσιμα αποτελέσματα.
• Η διάρκειά της, ανεξάρτητα οδού, είναι από δύο έως πέντε χρόνια (τουλάχιστον με τα σημερινά δεδομένα).
• Οι προσπάθειες βελτίωσης της ανοσοθεραπείας έχουν οδηγήσει σε μερικές υποσχόμενες μορφές, όπως των τροποποιημένων αλλεργιογόνων, των Τ-cell peptide, adjuvants και εναλλακτικές οδούς (intralymphatic και epicutaneous), που μπορεί να προσφέρουν συντομότερη, ασφαλέστερη, αποτελεσματικότερη και πιο βολική ΑΙΤ.
• Μετά από μερικούς μήνες ανοσοθεραπείας το συνολικό κόστος ρύθμισης της αλλεργικής νόσου είναι σημαντικά χαμηλότερο από τη φαρμακοθεραπεία μόνη της.

ΕΙΝΑΙ Η ΜΟΝΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΗΣ ΑΛΛΕΡΓΙΑΣ.

Η SCIT τοπικές ανεπιθύμητες αντιδράσεις με ερυθρότητα , πομφό και κνησμό στη θέση της ένεσης. Μερικές φορές μπορούν να εκλυθούν ήπιες συστηματικές αντιδράσεις και πολύ σπάνια σοβαρές συστηματικές αντιδράσεις. Κατά συνέπεια η SCIT πρέπει να γίνεται στο αλλεργιολογικό ιατρείο, υπό αυστηρή ιατρική παρακολούθηση και ειδικά εκπαιδευμένο Αλλεργιολόγο.

• Μέχρι σήμερα δεν υπάρχει επίσημα εγκεκριμένη θεραπεία για την τροφική αλλεργία και η αντιμετώπισή της συνίσταται σε περιοριστική δίαιτα αποφυγής του υπεύθυνου αλλεργιογόνου και πρόσβαση σε αυτοενιέμενη αδρεναλίνη. Απαραίτητη είναι η εκπαίδευση στη χρήση του σχεδίου αντιμετώπισης αναφυλακτικού σοκ.
• Η από του στόματος (Oral ImmunoTherapy – OIT) ανοσοθεραπεία για τις τροφές είναι ένα πειραματικό και ερευνητικό μοντέλο θεραπείας, προς το παρόν.
• Τα αρχικά δεδομένα της ΟΙΤ είναι ενθαρρυντικά, καταδεικνύοντας ότι μπορεί να αυξάνεται η ασφαλής ποσότητα βρώσης της τροφής που προκαλεί την αλλεργική αντίδραση.
• Η ΟΙΤ για τροφές δεν είναι έτοιμη για καθημερινή χρήση στην κλινική πρακτική. Υπάρχει έλλειψη δεδομένων που αφορούν τη μακροχρόνια ασφάλεια και αποτελεσματικότητά της.
• Επιπλέον έρευνα και μεγάλες, καλά-σχεδιασμένες, πολυκεντρικές, τυχαιοποιημένες, διπλές-τυφλές, placebo-controlled κλινικές μελέτες απαιτούνται πριν η ΟΙΤ χρησιμοποιηθεί στην κλινική πρακτική.
•